Ποίηση της Σοφία Ζήση

• Ερμιόνη, Μαριάννα, Μαρία…

Ερμιόνη, Μαριάννα, Μαρία

δυστυχείς και οι τρεις, μα τρελή μόνο μία

που το ακίνητο, αβαθές κοίταγμά τους όποιος είδε δεν ξέρει

ποια στην τρέλα απ’ τη γέννα ανήκε, ποια στον ρου της ζωής δυστυχία την βρήκε.

Να μην είναι η Ερμιόνη, που υπέφερε τόσο

όταν σύζυγο έχασε από αναίσχυντη σκύλα, και τον λάλο χρησμό δεν ακούει

τα σαλόνια της με ωραίο σκαλοπάτι σε ρυθμό σταθερό να μην χτίσει

για στο κρύο σκαλοπάτι το γυμνό της κεφάλι θα απομείνει να κρούει.

Μήπως είναι η Μαριάννα που παντρεύτει την τρέλα

σε τυχαίο εραστή τέλειο σύντροφο και ψυχή αδερφική όταν βρήκε

μα από ίδιο πατέρα αδερφός, ταίρι ημίαιμο απεδείχθει εκείνος

σε αγκαλιά και κρεβάτι κάλιο λεία να την είχε από σφίγγες ένα σμήνος.

Θα είναι εν τέλει η Μαρία, στους αγίους ταγμένη και απ’ τον νου της απούσα

που απ’ της μάνας τον κόρφο δεν βγήκε και της σάλεψε αλήθεια

κι απ’ τους άντρες που την βλέπουν, ο πατέρας μονάχα γυμνή την κοιτάζει

σαν αλλόφρων παρθένα απ’ τις πλάτες τα ρούχα πετάει.

Άντρα θέλουν και οι τρεις, μα όχι γιο, αδερφό, ή πατέρα

στο κρεβάτι εραστή, σύντροφο άξιο που δεν βγάζει τη βέρα

κι όταν μπουν σε σειρά, ζωντοχήρα, σαλεμένη, κυρία

όλες ίδιες, πεθαμένες φαντάζουν, Ερμιόνη, Μαριάννα, Μαρία.

#Ποίηση