Ποίηση της Κλαυδίας Μάμαλη

• Ενθυμούμαι ένα θέρος….

Ποίημα σατιρικών!  

 

Ενθυμούμαι ένα θέρος,

που τη θεία Ευπραξία

την ηράσθη ένας γέρος

χωρίς όραση οξεία….

Ήτο αύτη εις χηρείαν

εδώ και τριάντα έτη,

χρήματος δεν είχε χρείαν

μα… αισθήματος μπερκέτι.

Ήτο και καλοβαλμένη,

μ΄ένα πρόσωπο φεγγάρι,

εύχαρις και προκομμένη

ένα γιό είχε, τον ΄Αρη.

Γνωριστήκανε τυχαία

κάτω εις την παραλία,

αυτή ήταν με παρέα

την Ηρώ, την Αμαλία,

να μην τα πολυλογήσω,

ξετρελάθηκε ο γέρος,

«σπεύδω να τη συναντήσω,

αύριο, στο ίδιο μέρος !!!»

Ένα μήνα στα γεμάτα

κράτησε το νταραβέρι,

με κοστούμι και γραβάτα

της εζήτησε το χέρι !!!

Η Ευπραξία έκανε

τάχα την απορούσα,

μα ευκαιρία δεν έχανε,

η χαμηλοβλεπούσα….

Κουβέντιαζε, φλερτάριζε

είχε κι άλλες προτάσεις,

το μάτι της πετάριζε

σε πλείστες περιστάσεις.

Σαν έμαθε για τον παρά

του γέρου, τον περίσσιο

δεν εξεδήλωσε χαρά,

μα κράτησε το ίσιο….

Άρχισε τα τρεξίματα

σε ράφτρες , σε χαρτούδες

έκανε και ταξίματα

σ΄αγίους και καφετζούδες…

Ζήτησε πλάγια πλην σαφώς

να την εξασφαλίσει,

και ο ξεκούτης ο γαμπρός,

έταξε….. ότι θελήσει,

ο έρως ο γεροντικός,

τον είχε…. παραλύσει.

Δυό μαγαζιά στον Πειραιά

και σπίτι στ΄ ακρογιάλι

οικόπεδο στο Νέο Βουτζά

διώροφο στην Εκάλη,

άξιζε να τον νυμφευθεί

συμβία να γίνει πάλι,

χωρίς ουδόλως να καμφθεί

απ΄των γηρατειών το χάλι……

Γάμος ετοιμαζότανε

και ζύγωνε η μέρα …..

η νύφη συλλογιότανε

πώς θα φορέσει βέρα,

ίδρωνε κι αναστέναζε

τη στένευε ο κορσές της

ξεφύσαγε και έβραζε,

είχε τις ακεφιές της….

Καλά τα σπίτια κι ο παράς,

μα τι ζωή θα ζήσει,

βαρύς του γέρου ο μπελάς

πώς να το ξαστοχίσει ;

Σαν αστραπή η φώτιση

της ήρθε στο κεφάλι,

κι ευθέως την ερώτηση

έκανε στον μπακάλη …

«Αν όσα κάποτε έλεγες

ακόμα τα πιστεύεις,

παρακαλούσες κι έκλαιγες

μου ΄λεγες με λατρεύεις…»

« Ζαργάνα μου , έχω τιμή

κι αισθήματα για σένα

μην αμφιβάλεις μιά στιγμή,

τώρα παντρέψου εμένα !!!

Για τίποτα μη νοιάζεσαι

όλα θα τα φροντίσω,

το γιό σου μη στοχάζεσαι

θα τον υιοθετήσω !!!»

Η Ευπραξία ζύγιασε

τα πράγματα και πάλι

κι εν τέλει αποφάσισε

να πάρει το μπακάλη .

Ομως του γέρου τα καλά

πώς να τα χαλαλίσει;

Τη μάνα της εσκέφθηκε

να τον παρηγορήσει.

Με τέχνη και με μαστοριά

τον έπεισε η μαμά της,

πως μία θαλερή γριά

έχει τα θετικά της,

θα του παρέχει αφειδώς

στοργή, περιποιήσεις,

θ΄απολαμβάνει διαρκώς

πλήθος ευχαριστήσεις!!!

Μ΄ένα ουζάκι και μεζέ

τον τούμπαρε το γέρο,

τον έπιασε και αγκαζέ

και του΄πε απ΄όσο ξέρω :

«Δεν θα ΄χεις και συζυγικές

βαριές υποχρεώσεις,

θα ΄χεις παρέες συντροφικές,

και τάβλι να ξεδώσεις….»

Αφού ο γέρος ξέμεινε

σαν αδειανή φιάλη,

άλλο δεν του απέμεινε,

να γείρει σ΄ άλλη αγκάλη.

Και χωρίς να χασομερά,

λίγος του μένει πιά καιρός,

με τη μέλλουσα πεθερά

επαντρεύτηκε ο… γαμπρός !!!

Τι συγκυρία επιτυχής !!!

Εντός μίας ημέρας,

σύζυγος είναι ευτυχής,

παππούς μα και….πατέρας !!!

Μετά το γάμο της γιαγιάς

ο ΄Αρης πήρε φόρα,

σπιτώθηκε με τον ΖΟΖΙΑΣ

και ζούνε μαζί τώρα….

Κι η Ευπραξία παντρεύτηκε

συντόμως τον καλό της

κι όλοι καλά βολεύτηκαν

γιαγιά, μάνα κι ο γιός της…

 

Ιούλιος 2020

#Ποίηση