O χορογράφος Γιάννης Φλερύ -Γιάννης Παπαντωνόπουλος το πραγματικό όνομά του- γεννήθηκε το 1914 στην Πάτρα, όπου παρέμεινε μέχρι τα 14 χρόνια του. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα και κατόπιν γράφτηκε -έπειτα από επιμονή της μητέρας του- στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ουδέποτε φοίτησε. Η ματιά του ήταν στραμμένη πάντα προς το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Το 1934 πραγματοποιεί μία από τις πρώτες του εμφανίσεις στο θέατρο «Ριάλτο» σε παράσταση οπερέτας. Το 1937 έρχεται στην Ελλάδα ο περίφημος δάσκαλος κλασικού χορού Κώστας Νίκολας. Δημιουργεί ομάδα χορού, στην οποία το μοναδικό αγόρι είναι ο Γιάννης Φλερύ.
Με την κήρυξη του πολέμου ο Φλερύ βρίσκεται στο αλβανικό μέτωπο. Το καλοκαίρι του 1946 ήταν σημαδιακό για τον καλλιτέχνη. Τη χρονιά αυτή επισκέπτεται την Αθήνα ο μύθος του γαλλικού τραγουδιού Εντίθ Πιάφ. Σε μια από τις νυχτερινές της εξορμήσεις η Πιάφ βρίσκεται στο καμπαρέ «Μαϊάμι», όπου εμφανίζεται ο Γιάννης Φλερύ, ο οποίος στο μεταξύ έχει γίνει καλλιτεχνικό ζευγάρι με την επίσης σπουδαία χορεύτρια Λίντα Άλμα.
Η Πιαφ ενθουσιάζεται από το θέαμα και προσκαλεί τους δύο χορευτές στο Παρίσι για κοινές εμφανίσεις, στις οποίες συμμετέχουν ο Iβ Μοντάν και ο Σαρλ Αζναβούρ. Οι παρισινές ημέρες για το Γιάννη Φλερύ διαρκούν επτά χρόνια. Στις διεθνείς διαδρομές του περιλαμβάνονται, επίσης, η Σκανδιναβία και οι ΗΠΑ, όπου παρακολουθεί μαθήματα χορογραφίας στη Μητροπολιτική Όπερα.
Στην Ελλάδα, ο Γιάννης Φλερύ ξετυλίγει μια μεγάλη καριέρα, που διαρκεί πάνω από έξι δεκαετίες. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου -περισσότερες από 40 ταινίες, κυρίως του Ντίνου Δημόπουλου- φέρουν την υπογραφή του. Χορογραφεί, επίσης, όλα τα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη. Η δράση του επεκτείνεται και στο θέατρο, όπου συνεργάζεται με τις κρατικές σκηνές, τη Λυρική Σκηνή, αλλά και το ελεύθερο θέατρο.
Απεβίωσε στις 10 Αυγούστου του 2001.