Traveler
ΟΝΕΙΡΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ
23 Ιουνίου, 2020
Carlos Gardel - 1
ΚΑΡΛΟΣ ΓΚΑΡΝΤΕΛ: Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚΟ
24 Ιουνίου, 2020

WHAT ABOUT CAMPING ?

What about camping

Διήγημα του Σωτήρη Γαβριήλ

  • What about camping ? 

Την περσινή χρονιά ,αξιολογήθηκε ως μέτριος στην κολύμβηση !!! Ποιός ??? Αυτός , το άξιο παιδί της σοροκάδας !!!! Αυτός που την απόσταση μπανιέρες-καλιμπάκι , την είχε για το παρανύχιο του μικρού του δακτύλου !!!! Μετά βατραχοπεδήλων , φυσικά . Μόνο που αυτό το φυσικά, δεν περνούσε πια. Έτσι , όταν ο αξιολογητής του τον είδε να καταφθάνει ως βατραχοειδές , τον έσκουξε κοροϊδευτικά :

– Χωρίς τη σαμπρέλα σου Κοκώνα μου ?
Τα πέταξε όλα από πάνω του και βούτηξε στο νερό για να αποδείξει ότι δεν ήταν Κοκώνα. Τρείς φορές τον έσωσαν.Στο ένα μέτρο ,παρά κάτι. Από τότε και για τις επόμενες μέρες , ο ναυαγοσώστης τού είχε γίνει κολλιτσίδα . Ακόμα και προς νερού του.Φοβόνταν , μην τους πνιγεί. Φέτος όμως , πήγε προετοιμασμένος . Ένα μήνα πριν πάει στην κατασκήνωση , πήρε τους φίλους του ,να τον τρομπάρουν με τα θαρρητά τους και πήγε πίσω από το λιμανάκι . Έπεσε από τα βραχάκια και έβαλε σημάδι ,διαγώνια απέναντι , τα μπλόκια . Απόσταση μικρότερη των ογδόντα μέτρων. Κάθε που προσπαθούσε να κολυμπήσει,βούλιαζε. Και κάθε που βούλιαζε και ακουμπούσε τα φύκια , του έδινε η τρομάρα του ένα σάλτο και ξανάβγαινε . Άκουγε τότε τις ιαχές των φίλων του :

– Μπράβο μεγάλε τον έφαγες τον γάϊδαρο ,σού έμεινε η ουρά !!!
Το καλύμπι του ,το έμαθε. Αλλά πήγε μέχρι τα μισά.Του έμεινε πεσκέσι και η ουρά τού γαϊδάρου.
Φέτος, με το που σήμανε η σφυρίχτρα τού αξιολογητή, είχε κάνει ήδη πέντε μέτρα.
“ Τώρα θα σας δείξω πια είναι η Κοκώνα ! “
“ Έξω το χέρι , μαχαίρι , να σχίζει τον αέρα.Μέσα το χέρι με μουτζοδάκτυλα, να σπρώχνει το νερό.
Και τα πόδια , ρυθμικά, τιμόνι ,να μη στρίψω “ .

Ήταν τόσο μεγαλοπρεπές ,γιομάτο αυτοπεποίθηση το κολύμπι του , που θα το ζήλευε και ο ελέφαντας της Ινδίας , όταν περνάει στο απέναντι νησάκι για να ζευγαρώσει.
Για να μην τις ξεχάσει ,βγαίναν τόσο δυνατά οι λέξεις από τα πνευμόνια του , που σχεδόν τον άκουγαν οι εκεί έξω “ Έξω το χέρι , μαχαίρι , να σχίζει τον αέρα.Μέσα το χέρι με μουτζοδάκτυλα, να σπρώχνει το νερό. Και τα πόδια , ρυθμικά,τιμόνι ,να μη στρίψω “ .

Κάθε που έβγαζε την αριστερή μεριά για να πάρει οξυγόνο -την δεξιά, ποτέ δεν τη προσπάθησε – φώναζε με τον τηλεβόα ο αξιολογητής :

-Γύρνα πίσω, αρκετά!!!!
Το μπέρδεψε με τις ιαχές των φίλων του :
– Σου έμεινε μόνο η ουρά !!!!

Και βάλθηκε να φάει και την ουρά , ακόμη.Νάσου οι απλωτές, νάσου οι ιαχές , τρώγονται όπου νάναι οι ουρές, τον τρώει στα μενίγγια το “ Έξω το χέρι , μαχαίρι , να σχίζει τον αέρα… “ και δε θυμάται για που ξεκίνησε και για πόσο.

Ξαφνικά, αισθάνεται στην απλωτή του, κάτι μεταλλικό και κοφτερό.Σταματά,κάνει έτσι από κάτω και βλέπει όλο το τοξοειδές κομμάτι της παραλίας ,περιφραγμένο από χοντρό,ατσαλένιο συρματόπλεγμα.

“ Και γιατί είναι αυτό εδώ? Για καρχαρίες , μήπως ? “

Αχ,αυτοί οι καρχαρίες !!!! Αθερινούλες ξεκάλτσωτες γαργαλούσαν τις πατουσούλες του , για σφυροκέφαλο τις περνούσε!!! Έβγαζε με τις χούφτες του κυδώνια και τα νόμιζε πτερύγια του γκρίζου, του φωνιά !!!! Φταίει και ο πρώτος τόμος εγκυκλοπαίδειας του Ζακ Υβ Κουστώ για τους καρχαρίες , που βαρούσαν εναλλάξ την άμοιρη την Καλυψώ. Γυρνά και βλέπει τη μισή κατασκήνωση να του φωνάζει γύρνα πίσω, αρκετά .Και όχι, σου έμεινε η ουρά. Έχει απομακρυνθεί εκατό μέτρα και για να γυρίσει πίσω? ποτέ των ποτών.Τον πιάνει μια τρομάρα, ένας πανικός,ανάβει το μοτεράκι στα πόδια,σηκώνεται και περπατά στη θάλασσα επάνω.
-Νάτο το νέο θαύμα !!! Περιμένουμε και τον γάμο εν Καναά!!!!

Ανεβαίνει στο ενδιάμεσο,σε μια τσιμεντένια νησίδα . Με βατήρα και φάρο .Εκεί επιτρέπονταν μόνο οι προχωρημένοι. Αρματώνεται και πατζουριάζεται στη νησίδα ,δηλώνει και στέλνει φιρμάνια ότι δε θα παραδώσει Θερμοπύλες αν δεν αξιολογηθεί ως προχωρημένος.

-Βρε καλό μου ,βρε χρυσό μου βγέκα έξω στην ακτή !!!
Τίποτα…Αυτό το πείσμα του ,αδελφέ !!!
-Χάσαμε το μεσημεριανό μας ,χάνουμε και το απογευματινό μας ,το γλυκάκι!!!
Ξανατίποτα,αυτός.Τώρα έχει πιάσει όμηρο και ένα γλάρο και απειλεί ότι θα τον ρίξει στην πρώτη κατσαρόλα των μαγειρείων.
Κάθονται και σκέπτονται και επιστρατεύουν το ίστατο υπερόπλο: Καταφθάνει η ηγουμένη από το γειτονικό μοναστήρι της Φανερωμένης. Με το φάκελο του και όλα τα καθέκαστα.Πλήρως ενημερωμένη.
-Ηξελθε μωρό μου ,ήξελθε μικρό μου. Που τα Άγια εικονίσματα τη μέρα της γιορτής Της , πρώτος ναρθείς να προσκυνήσεις !!!
Αμετάπειστος,παρόλ’αυτά .
-Που θα στείλω τώρα φιρμάνι στον Παπα-Αλέκο και τον πατέρα-Ιάκωβο , τη χρυσή στολή να σου δώσουν και το ξύλινο σταυρό της Μεγάλης εβδομάδας να σηκώσεις. Κάτι αρχίζει να πέζει..Μια οραματίζεται τις Κυριακές χρυσοστολισμένος και μια το γλυκύ μου έαρ. Κάνει από τη τσέπη του ράσου η ηγουμένη και πετά στη θάλασσα πέντε διαβασμένα κομποσχοίνια.

-Προσευχήσου μαζί μου ,τέκνον μου !!!!

Βλέπει τα κομποσχοίνια επιπλέοντα,τα νομίζει σωσίβια διάσωσης.Της φρεγάτας του ναυστάθμου. Ανεβαίνει στο βατήρα,κάνει εκτίναξη και σπάσιμο μέσης,μέσα το κεφάλι στα τεντωμένα χέρια,να σχίσουν το νερό.
Τον περιμένουν να βγει από το μακροβούτι,αλλά νέκρα.Τον νομίζουν σαρκοφαγωμένο και βραχοχτυπημένο. Ωιμέ!!!! Η ηγουμένη ,αρχίζει να τον διαβάζει. Μα ξάφνου , βγαίνει το χέρι και περνά στον καρπό και τα πένε κομποσχοίνια!!!! Τι συγχρωνισμός,τι στόχευση!!! Αλλαλαγμοί στην παραλία και η ηγουμένη διαβάζει το πάτερ ημών ανάποδα. Αξιολογείται, με κείνα και με τα άλλα,ως προχωρημένος . Με ένα μεγάλο ερωτηματικό,δίπλα. Του υποσχέθηκαν ότι θα του αφαιρέσουν το ερωτηματικό ,στη δεύτερη συνεδρία με την ηγουμένη.Θεού θέλοντος…

Αυτό το περιστατικό τον έκανε να πεισμώσει περισσότερο.Να βαλθεί να αποδείξει ότι είναι ο ένας,ο μοναδικός. Να γυρίσει , σε είκοσι μέρες ,στην Ελευσίνα , γιομάτος παράσημα και βραβεία.
Δήλωσε συμμετοχή σε όλα τα αθλήματα.Το τέννις ,το νόμισε ίδιο και απαράλλακτο με το πιγκ πογκ.Από το θυμό που δεν του βγήκε ένα σπινόκαρφο, έστειλε τη ρακέτα στον προβολέα που έχουν τα βράδια για το θεατρικό.Υπερωρίες να δούλευε,δε θα τον πετύχαινε.Τον απέκλεισαν από τον πρώτο αγώνα.Στο άλμα εις μήκος ήταν τρίτος και είχε το τελευταίο του άλμα. Παίρνει φόρα, λέει επί τροχάδην και τα δώδεκα ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης ,την εισαγωγή από της σταυροπροσκυνήσεως , πίνει και μια νταμιτζάνα από το ωραίο που φυλάσσεται πίσω από την Αγία Τράπεζα και κάνει το μεγάλο,το πελώριο άλμα. Σκάει με τη μούρη στο ξεραμένο ρετσίνι ενός φουκαρά παλιόδενδρου και τρέπει σε φυγή έναν γεροτζίτζικα.

Νάτα τα παγκόσμια ρεκόρ!!!! Πρωτοσέλιδος στα νέα της Σαλαμίνος !!!! Φέρτε τις διπλές μεζούρες,τι άλμα ήταν αυτό παιδί μου!!! Άκυρο ήταν το άλμα .Δυο μέτρα το πόδι από τη γραμμή του σκάματος.Τελικά,παρέμεινε τρίτος. Στη σφαιροβολία διέθετε τα μούσκουλα για τα πρωτεία. Ένας άλλος όμως μουσκουλιάρης, μεγαλύτερος ,που δήλωσε συμμετοχή την τελευταία στιγμή,του έκλεψε την πρώτη θέση.Έτσι και αυτός ,για εκδίκηση ,τους έκλεψε την σφαίρα και μέχρι να φέρουν άλλη με τα καραβάκια, έριχναν με μια πέτρα που κρατούσε τον ιστό ,δίπλα στο αρχηγείο.

Στο βόλλεϊ…Εδώ να σε έχω,στο βόλλεϊ!!!Τελικός.Έχει πάρει το πρώτο σετ η ομάδα του και στο δεύτερο κερδίζουν 14-3 .Ο λούκουμος,ο λούκουμος!!! Από τη χαρά τους που σε λίγο φθάνει ο λούκουμος, έχουν ξεχάσει μπάλλα ,έχουν ξεχάσει τα πάντα.Η άλλη ομάδα παίρνει πόντους και αυτοί περιμένουν το λούκουμο.14-14 και 14-16.Έπεσε το ηθικό τους και το τρίτο σετ το έχασαν 15-5. Ο αρχηγός από το φόβο μην έχουμε ομαδικές αυτοκτονίες ,ξανάφερε την ηγουμένη,με όλο το επιτελείο.Μοιράστηκαν κομποσχοίνια και φυλλάδια με τον τίτλο “ όταν χάνεις, σε κερδίζει ο Θεός” .Πήρε των αλλονών τα κομποσχοίνια, κάνει να φτιάξει μια ωραιότατη θηλειά να την κρεμάσει και να κρεμαστεί από τον ρετσινωμένο παλιόδενδρο.Να φτάσουν τα μαύρα τα μαντάτα στ’ αγαπημένα του πρόσωπα “ Δεν κέρδισε σε κανένα άθλημα αλλά τον κέρδισαν ο Θεός και η Σαλαμίνα “.Με τις σκέψεις αυτές να τον κερδίζουν ,φτάνει στον ξύλινο πίνακα των αγώνων.

Διαβάζει το όνομα του …Στον τελικό του πιγκ πογκ!!! Με τον Αγάπιο ,το παιδί από τον Πειραιά!!! Μα αυτόν, τον έχει του χεριού του !!! Και μάλιστα ,του αριστερού !! Και ξαναμάλιστα, και με το ένα μάτι καλυμμένο να τον παίξει , ωσάν τον Μωσέ Νταγιάν!!!! Τραβά γρήγορα για το κατάλυμα του . Ανοίγει το σάκκο,βγάζει τη θήκη,απαλά το φερμουάρ ,παρακαλώ, και βγάζει τη ρακέτα του.Butterfly.Κόκκινη,επιθετική και στις δυο όψεις της,με ποροκαλί ενδιάμεσο σφουγγαράκι.Είχε πριονίσει και την ξύλινη λαβή γιατί με τον κινέζικο τρόπο παιξίματος,έπρεπε να είναι πρόσωπο στη δαγκάνα δείκτη και αντίχειρα.Αγορασμένη στο ΜΙΝΙΟΝ. 195 δραχμές . Μέρος από τα κάλαντα,Με το άλλο μέρος ,είχε αγοράσει ένα πανταλόνι για τις γιορτές .Κι ένα τσίγκινο τρενάκι,ατμομηχανής και τριών βαγωνίων ,πάνω σε πλαστικές κουμπωτές ράγες.
Ξέφυγε από τον συλλογισμό του και επανήλθε στα γρήγορα.Αύριο,το ΜΕΓΑΛΟ παιχνίδι.ΑΥΡΙΟ!!!

Ξεκινά να γράφει και το λόγο που θα πει.Όταν ο αρχηγός ,το βράδυ ,αμέσως μετά το φαγητό και το “φάγαμε ,χορτάσαμε και το Θεό δοξάσαμε,ας είναι πάντα πλούσιο το τραπέζι της κατασκηνώσεως μας”, αναγγείλει το μεγάλο νικητή,θα του αρπάξει το μικρόφωνο και θα πει δυο λόγια :

“ Νιώθω πολύ συγκυνημένος.Αλλά να ξέρετε,την πρώτη θέση, δεν την έφτασα τυχαία.Πάλεψα, μόχθησα κι έφτυσα αίμα. Αφιέρωσα ώρες,ημέρες και μήνες στο πιγκ πογκ. Να μάθω τα γυριστά,τα φάλτσα τα σπιν,τα σπινόκαρφα ,το παιχνίδι ψείρα. Αφησα στο μέσον της παρτίδας σκάκι το Σπύρο Τσούτσουρα και το Γιάννη Ρήγο. Αρνήθηκα στο Γιώργο το Μακρή να πάω να χτυπήσω τις καμπάνες του Αγίου Γεωργίου. Δε βάλθηκα να φτιάξω μούσκουλα στα βάρη , παρέα με το Νίκο τον Κανάκη. Παρά μόνο από τη ρακέτα.Μέρες και μήνες και κοπάνες για ένα παιχνίδι στο ΚΕΝ.Ώρες ατέλειωτες στο ΓΑΣΕΕ. Αυτή η νίκη μου λοιπόν…”

Σήμανε το βραδινό σιωπητήριο.Έκανε από τη χαρά του να βγει έξω,να πάει στο διπλανό κατάλυμα και να μιμηθεί-ήταν τέλειος στη μίμηση,το παλλικάρι μου !!!- τον υπεύθυνο πειθαρχίας :

– Θα βγάλετε φωνή ,ρε ?
– Ιπι,ίπι ,ούμε, σας ευχαριστούμε!!!!! αλλά το μετάνιωσε.Τσάκισε σε τέσσερα κομμάτια το λόγο του ,τον έστρωσε,τακτοποιημένα ,κάτω από το μαξιλάρι και κοιμήθηκε για την αυριανή ημέρα, τη διαφορετική.
Και ήρθε η διαφορετική μέρα. Με τρέξιμο,ποδοβολητό, ακαταλαβίστικες φωνές και με τους ομαδάρχες σε πηγαδάκι καρφωμένοι στα τρανζίστορς τους. Δεν πήρε λογική εξήγηση από κανένα…Θα τα μάθετε από το αρχηγό.

Μετά το πρωινό, παίρνει το μικρόφωνο ο αρχηγός -”έχει γούστο να μου δώσουν το βραβείο γιατί τα παράτησε ο Αγάπιος από τον Πειραιά”- και λέει πως :

-Λόγω έκτακτου και σοβαρού γεγονότος,είμαι στη δυσάρεστο θέση να σας ανακοινώσω ότι, αναγκαζόμεθα να εγκαταλείψουμε την αγαπημένη μας κατασκήνωση και μάλιστα,τάχιστα.Μέχρι το απόγευμα θα έχουν έρθει τα λεωφορεία της αεροπορίας για να σας παραλάβουν.Του χρόνου πάλι,ελεύθεροι!!! Τον φώναξαν παραδίπλα και του είπαν ότι δε θα φύγει το απόγευμα με τους υπόλοιπους ,αλλά να ετοιμάσει τώρα τα πράγματα του γιατί πήρε τηλέφωνο ο πατέρας του και θα έρθει σε λίγο να τον παραλάβει. Όταν έβγαινε από τη πόρτα της κατασκήνωσης ,είχαν παραταχθεί όλοι, δεξιά και αριστερά.Ποτέ δεν ορμήνευσε τα βλέμματα τους.
Πλησιάζοντας τη μονή της Φανερωμένης,λέει φωναχτά στον πατέρα του :Να κάνουμε μια στάση εδώ? Με περιμένει η ηγουμένη !!! “

Γυρνά ο πατέρας του τον κοιτά,κουνάει πολλαπλώς το κασκέτο ,αιωρείται το πετσί στη ζέστα του μεσημεριού.Σαν να του βρώντηξε:

-Τι παιδί είναι τούτο που έχω εγώ !!!! Όταν φτάσαν στα καραβάκια για να περάσουν απέναντι στο Μεγάλο Πεύκο, του σκάει το μυστικό ο πατέρας του :

-Γιε μου,έχουμε πόλεμο με την Τουρκία.

“ Ποιά Τουρκία,βρε πατέρα…Όσο ήμουν μέσα στην κατασκήνωση ,δεν βγήκα πρώτος.Ενώ τώρα,βγήκα πρώτος από την κατασκήνωση!!! Λίγο το έχεις ? “.

Μετά από σαράντα τρία χρόνια. Πλησιάζοντας την τεράστια πολυκατοικία του Μεγάλου Πεύκου ( Νέα Πέραμος,πια ) κουδουνάει ,ανησυχητικά ,το σεντούκι του μυαλού.Κάνει τόση ζέστη που ,λιώνει και η πιο πυρίμαχη ανάμνηση. Βρίσκει μια σκιά.Ανοίγει, πιάνει ,προσεκτικά και ευλαβικά,με τα ακροδάκτυλα του την πρώτη που ξεμυτά, την φέρνει σε απόσταση βολής από τους οφθαλμούς του και διαβάζει στην δαντελένια ετικέτα την ημερομηνία καταχώρησης :

Ημέρα Σάββατο. 20 Ιουλίου του 1974.

Μια παρτίδα πιγκ πογκ που ποτέ δε δόθηκε και δε μάθαμε το νικητή και τον ηττημένο.Μια κατασκήνωση που για άλλους έληξε , άδοξα ,στις δέκα μέρες και που για άλλους,κρατάει ακόμα. Στέλνει τη ματιά του απέναντι,στη Σαλαμίνα.Κεντράρει την κατασκήνωση και γυρνά λίγο πιο δεξιά. “Σε ένα μήνα θα έχουμε το πανηγύρι στη Φανερωμένη.Κι εκκρεμεί η συνεδρία με την ηγουμένη”.

Νάτος…Την έφτιαξε τη ρίμα του , ο αθεόφοβος!!!

#Διήγημα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *