Ποίηση του Βασίλη Σαμοΐλη

• Συναισθήσεων Δρόμοι 

Νύχτες ολόφωτες λεωφόροι
πυγολαμπίδες διαδρομών.
Σωρός τα όνειρα στου πόθου
το φορτηγό,αδειάζονται
σε αθέμιτο συναγωνισμό.
Εμείς μεταφορείς ιδεών,πάνω
σε τσαλακωμένα σεντόνια
αναπολούμε τις ανταμοιβές.
Κατάκοποι,με τον ιδρώτα στην
άκρη των χειλιών να στάζει
καυτός,σκουπίζουμε τις “αμαρτίες”.
Μετά,ξεφυλλίζοντας τις
επιθυμίες,ξαπλώναμε αλλόφρονες
ξεσκίζοντας τα ιδανικά,όπως
τα κουρέλια μιας ευδόκιμης ηδονής.
Τίποτα ο νους δεν καταλάβαινε
αποκαμωμένος με την άγρια
και αθέμιτη πάλη του
οργασμού των αισθημάτων,αυτά
πουλήθηκαν σε πραμάτειες
χαμένων ευκαιριών.
Μέτα,λες γνωρίζαμε πόσο η
δυστυχία άπλωνε τα βρώμικα
στα καταγώγια σεντόνια,ανηφορίζαμε
κάνοντας τον σταυρό μας στην
απόγνωση,λες ξοδέψαμε και
την τελευταία συναίσθηση του
χρόνου Θεού.

(11/05/2020)  #Ποίηση