Η αναδυόμενη Αφροδίτη και ο… καταδυόμενος Σικελιανός

Ο Τίμος Μωραϊτίνης γνωστός Έλληνας δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και λογοτέχνης ο οποίος γνώρισε μεγάλη επιτυχία ως θεατρικός συγγραφέας στον μεσοπόλεμο και θεωρείται από τους ανανεωτές της επιθεώρησης. Από τους λίγους που τα είχε βάλει με τους κριτικούς της εποχής. Τους έβλεπε όμως με κάποια συγκατάβαση και οι δήλωση του ήταν ίσως η πιο διαχρονική:

Βρε αδελφέ, κάποια δουλειά πρέπει να κάνουν κι αυτοί οι χριστιανοί για να μην τους πούνε τεμπέληδες. Επεχείρησαν να γράψουν ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα και αποτύχανε. Τι να κάνουν;
Ας αρχίσουν να κοπανάνε εκείνους που πέτυχαν. Είχανε στυλό, αδειάσανε το μελάνι και τα γέμισαν με χολή. Και άρχισαν να κρίνουν!

Ένα βράδυ λοιπόν  ο Τίμος Μωραΐτίνης καθώς βολτάριζε σ’ ένα ερημικό ακρογιάλι του Ξυλοκάστρου, είδε άξαφνα πίσω από ένα βράχο τον Άγγελο Σικελιανό να κυλιέται ολόγυμνος μέσα στα κύματα και να φωνάζει μερικά από εκείνα τα γνωστά αρχαιολατρικά παραμιλητά του:

– Πιάσε με από τον αφαλό Αναδυόμενη Αφροδίτη κι έλα να κάτσουμε στον αφρό για να σκάσωμε τον Ποσειδώνα και την Αμφιτρίτη.

Τότε ο Μωραϊτίνης κρύφτηκε πίσω από τον βράχο και υποκρινόμενος τη γυναικεία φωνή του είπε:

– Όχι κουκλί μου, δεν θα πιαστώ από σένα, γιατί είμαι αναδυόμενη και συ με την κοιλιά που έκαμες είσαι… καταδυόμενος, και θα με βουλιάξεις κι εμένα!