Μια μέρα παρουσιάστηκε στα ανάκτορα των Βερσαλλιών με επίσημο ένδυμα κι ένας αυλικός συνέλαβε την ιδέα να τον ταπεινώσει.
Τον πλησίασε και του είπε μεγαλοφώνως:
— Κύριε Μπομαρσέ, σας συναντώ την κατάλληλη στιγμή, το ρολόι μου χάλασε κι αν είναι δυνατόν κάντε μου τη χάρη να δείτε τι έχει.
— Ευχαρίστως εξοχότατε, αλλά σας προειδοποιώ, ότι είμαι τελείως αδέξιος.
— Μεγάλη η μετριοφροσύνη σας, κύριε, κοιτάξτε το, σας παρακαλώ.
Ο Μπομαρσέ πήρε το ρολόι και το άφησε να πέσει με τρόπο κατά γης, όπου φυσικά έγινε κομμάτια.
— Συγγνώμη, εξοχότατε, σας το είπα ότι είμαι αδέξιος, δικαιολογήθηκε ο Μπομαρσέ. Γι’ αυτό και ο πατέρας μου απογοητεύτηκε και δεν μου έμαθε την τέχνη του ωρολογοποιού.