Δεν είναι εύκολο να κρατηθεί η προσοχή των θεατών ακόμη και για δύο λεπτά, αλλά ο Tarantino κατά κάποιον τρόπο αυτό το καταφέρνει, να κρατήσει τις σκηνές ζωντανές, ακόμη και όταν ξεπερνούν όχι μόνο τα 2, αλλά τα 10 λεπτά. Ένα καλό παράδειγμα είναι η τελευταία σκηνή του Kill Bill Vol 2, το οποίο ο ίδιος ο σκηνοθέτης παρουσιάζει διάφορες τεχνικές για το πώς κάποιος μπορεί να κάνει ενδιαφέρουσα την σκηνή ή τις σκηνές που εμπεριέχουν μακροσκελείς διαλόγους.
Σε αυτό το άρθρο θα συμπεριλάβουμε και άλλες σκηνές από τη φιλμογραφία του, έτσι ώστε όλοι οι σεναριογράφοι να πάρουν μια σαφή αίσθηση πως να γράφουν σκηνές, όπως ένας μονόλογος στο Kill Bill.
Μία από τις πιο κρίσιμες πτυχές ενός σεναριογράφου είναι η δημιουργία συγκρούσεων που οι χαρακτήρες τους χρειάζεται να ξεπεράσουν. Θα πρέπει να υπάρξει μια βασική γενική σύγκρουση που να θα αποτελεί την δομή του σεναρίου σας και θα αναπτύσσεται βαθμιαία από την αρχή μέχρι το τέλος. Μπορείτε επίσης να εισαγάγετε υποδιαιρέσεις αυτής της σύγκρουσης – γνωστό και ως εμπόδια ή ανατροπές διαφόρων θεμάτων και εκδοχών που εισάγουν οι χαρακτήρες του σεναρίου, έτσι ώστε να διασφαλίσετε ότι κάθε σκηνή έχει ένταση. Και όταν οι σκηνές σας έχουν ένταση, σίγουρα αποκτάτε κοινό.
Για τη σκηνή που αναλύεται στο Kill Bill Vol 2, γεννιούνται τα εξής ερωτήματα πριν Bride βγει από το δωμάτιο. Θα πάρει τελικά την εκδίκασή της η Bride ή θα κάνει κάποιο λάθος τώρα που έφτασε στο τέλος; Ο Tarantino έχει φροντίσει να μας παρουσιάσει όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια με τις ανατροπές, στο δρόμο της ανακάλυψης του Bill, καταφέρνοντας να μας κάνει εξίσου σωστό για το πόσο επικίνδυνος είναι ο Bill.
Ο Bill παίρνει τον έλεγχο της κατάστασης σχεδόν αμέσως. Καρφώνοντας την με το περίστροφό του. Με δυο κινήσεις έχει καταφέρει να βάλει τον θεατή σε διλήμματα. Αν και υπάρχει ένας μακρύς μονόλογος η κίνηση του πυροβολισμού σε συνάρτηση με τις προειδοποιήσεις του, ο Tarantino καταφέρνει να σου κρατήσει την προσοχή σου.
Η δημιουργία πολλών εκδοχών και θεμάτων οδεύοντας προς την τελική σύγκρουση δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο για το Tarantino. Δείτε πως έχει δομήσει μία από τις καλύτερες σκηνές όλων των εποχών στο Inglourious Basterds:
Η σκηνή έχει διάρκεια πάνω από 19 λεπτά. Περίπου στο μισό της και αφού έχει θέσει το βασικό θέμα της σύγκρουσης και της άρνησης, ξαφνικά φως – ο αγρότης στεγάζει μια εβραϊκή οικογένεια κάτω από το δάπεδο του μικρού σπιτιού του. Ο Tarantino θέτει τα εξής ερωτήματα και εκδοχές: Θα εκτελεστούν από τους Γερμανούς ή όχι; Τι θα απογίνει η οικογένεια του αγρότη; Γιατί είναι τόσο φιλικός ο Γερμανός αξιωματικός;
Ένα άλλο παράδειγμα παρουσίασης πολλαπλών εκδοχών και θεμάτων οδεύοντας προς την τελική σύγκρουση το κάνει ο Tarantino και στο Django Unchained.
Η σκηνή ξεκινάει απειλητικά με τον Calvin Candie να τοποθετεί στο τραπέζι το κρανίο ενός από τους πρώην δούλους του. Χρειάζονται λίγες μόνο κινήσεις όπως με έναν από τους συμπατριώτες της Candie που σκάει από την πόρτα με ένα κυνηγετικό όπλο με στόχο τον Django και τον Schultz και την μικρή σιωπή που ακολουθεί, ο θεατής προσπαθεί να απαντήσει πολλά ερωτήματα. Ποιος και γιατί θα σκοτωθεί; Γιατί ο εκτέλεσε τον δούλο του; Γιατί ακούγονται διάφοροι ήχοι από την οροφή – λίγο αργότερα από την μικρή σιωπή – όταν ο Candie φέρνει τον Broomhilda στο δωμάτιο.
Και στις τρεις αυτές σκηνές, η δημιουργία πολλών εκδοχών και θεμάτων οδεύοντας προς την τελική σύγκρουση είναι σαφή. Ο Bill θα μπορούσε εύκολα να σκοτώσει τη Bride. Ο Γερμανός αξιωματικός Hans Landa θα μπορούσε να βρει και να εκτελέσει την κρυμμένη οικογένεια των Εβραίων – και ίσως και την οικογένεια του αγρότη. Και ο Candie είναι αρκετά ισχυρός για να σκοτώσει τον Broomhilda και τον Django αν φυσικά το επιθυμούσε.
Βεβαιωθείτε ότι το κοινό καταλαβαίνει πλήρως τι διακυβεύεται στις πολλαπλές εκδοχές που παρουσιάζονται σε κάθε σκηνή και ότι ο διάλογο τους δημιουργεί συνεχή ερωτήματα και πιθανές απαντήσεις έτσι ώστε να δένουν όλα με την τελική σύγκρουση.