Με τα πλατινένια ξανθά μαλλιά της, τα γατίσια γαλάζια μάτια της, την πληθωρική φιγούρα της και τη βαθιά ερωτική φωνή της, ήταν ένα από τα σύμβολα του σεξ τη δεκαετία του ‘60. Το παρατσούκλι «παγόβουνο» που της κόλλησαν έχει να κάνει και με τη σκανδιναβική καταγωγή της.
Η Ανίτα Έκμπεργκ (Anita Ekberg) γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1931 στο Μάλμε της Σουηδίας. Μεγάλωσε σε πολυμελή οικογένεια και αρχικά εργάστηκε ως μοντέλο.
Το 1950 κατέκτησε τον τίτλο «Μις Σουηδία», που αποτέλεσε το διαβατήριό της για τον κόσμο του θεάματος. Το 1951 ταξίδεψε στις ΗΠΑ για τον διαγωνισμό «Μις Κόσμος» και παρόλο που δεν κατάφερε να διακριθεί, κέρδισε ένα συμβόλαιο με τα στούντιο της Γιουνιβέρσαλ.
Εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες του Χόλιγουντ, πλάι σε διάσημους πρωταγωνιστές, όπως ο Τζον Γουέιν και η Λορίν Μπακόλ. Το 1959, μετά το διαζύγιό της με τον Άγγλο ηθοποιό Άντονι Στιλ, αποφάσισε να συνεχίσει τη σταδιοδρομία της στην Ιταλία.
Το 1960 συμπρωταγωνίστησε στο πλευρό του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στην ταινία του Φεντερίκο Φελίνι «Γλυκιά Ζωή». Η σκηνή στη Φοντάνα ντι Τρέβι ήταν αρκετή για να απογειώσει την καριέρα της και να την αναδείξει σε σύμβολο του σεξ.
Μόνιμη κάτοικος της Ιταλίας πλέον, έπαιξε σε 20 ταινίες τα επόμενα δέκα χρόνια. Το 1963 ξαναπαντρεύτηκε με τον Αμερικανό ηθοποιό Ρικ Βαν Νάτερ, γάμος που κατέληξε κι αυτός σε διαζύγιο το 1975. Από τη δεκαετία του ‘70 οι εμφανίσεις της στη μεγάλη οθόνη αραίωσαν, από τις οποίες ξεχώρισε η ερμηνεία της στην ταινία του Φεντερίκο Φελίνι «Η συνέντευξη» (1987). Με τον μεγάλο ιταλό σκηνοθέτη είχε συνεργαστεί και στις ταινίες «Βοκκάκιος ‘70» (1962) και «Οι Κλόουν» (1970).
Η Ανίτα Έκμπεργκ απεβίωσε σε κλινική της Ρώμης, όπου νοσηλευόταν, στις 11 Ιανουαρίου 2015.