Ποίηση της Ελένης Σοφούλη

• Άνθρωπος…

Άνθρωπος μικρόψυχος που αλυχτά σαν άγριο σκυλί έξω από μαντρί,
να φάει, να σκοτώσει, ψάχνει μέρα νύχτα τρόπο να βρει, να εκδικηθεί,
Νιώθει την πείνα της ψυχής του όμως δεν μπορεί να τη δεχτεί
γεμάτος μίσος στην καρδιά θέλει να επιτεθεί .

Άνθρωπος πικρόχολος γεμάτος ζήλια
δεν κατάλαβε πως πέρασε τη ζωή του
μαζεύοντας έχθρα για τους γύρω του,
φθόνο για τη χαρά τους,μίσος για την απλότητα τους.

Άνθρωπος εκδικητικός και προς το παιδί του,
προσπαθώντας να φανεί ότι είναι αρχηγός,
το μόνο όπλο που έχει και μπορεί να στρέψει,
είναι το χρήμα, τι φαντάζεται θα του δοθεί,
αγάπη; πίστη; υποταγή; γι’ αυτο δημιουργεί
ανάγκη επιβίωσης ως και στο γέννημα του.

Οχιά φαρμακερή άρα μισάνθρωπος
απ’ το δικό του δηλητήριο θα πνιγεί,
τότε κανείς δεν θα βρεθεί να λυπηθεί
αυτό το μίασμα που άδικα φωνάζει ,
πιστεύει ,λέει ,είμαι άνθρωπος

(23/7/2019) #Ποίηση