Ο Δημήτρης Ροντήρης σημάδεψε την θεατρική αισθητική αντίληψη από την δεκαετία του ’ 30 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 κυρίως στον τομέα του κλασικού θεάτρου.

Γράφει ο Σκιάς.

Γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Κατ’ αρχήν εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, την οποία, μετά από διετή φοίτηση, εγκατέλειψε για χάρη της νομικής του σπουδής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε το 1919, ως ηθοποιός. Στη συνέχεια μετέβη στην Αυστρία, όπου και σπούδασε θέατρο, ιστορία τέχνης και αρχαία ελληνική φιλολογία. Με το πέρας των σπουδών του εκεί, μετέβη στο Βερολίνο παρά τον μεγάλο σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρντ.

Επανήλθε στην Ελλάδα και διορίσθηκε το 1933 σκηνοθέτης στο Βασιλικό θέατρο αλλά και στο «Θέατρο Ωδείου», όπου εμφανίστηκε πρώτα ως σκηνοθέτης, με το μουσικό δράμα του Μανώλη Καλομοίρη «Το δαχτυλίδι της μάνας». Αργότερα, διετέλεσε σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, του οποίου ανέλαβε και τη διεύθυνση κατά τους χρόνους 1946-1950 και 1953-1955. Το 1950 ίδρυσε την «Ελληνική Σκηνή» και το 1957 το «Πειραϊκό Θέατρο», επικεφαλής του οποίου έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας και Νότιας Αμερικής και της Ασίας, όπου παρουσίασε θεατρικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.

Ανέβασε μεγάλο αριθμό έργων τού ελληνικού και ξένου, κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, τον απασχόλησε όμως ιδιαίτερα η αναβίωση τής αρχαίας τραγωδίας και ειδικότερα το πρόβλημα τής απόδοσης των χορικών και της κίνησης τού χορού. Το 1936 παρουσίασε την «Ηλέκτρα» τού Σοφοκλή με πρωταγωνίστριες την Κατίνα Παξινού στον επώνυμο ρόλο και την Ελένη Παπαδάκη ως Κλυταιμνήστα στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, θέτοντας τα θεμέλια της ερμηνευτικής αντίληψης πάνω στο αρχαίου δράμα, που επικράτησε για πολλά χρόνια και που μέχρι σήμερα μένουν τα σημάδια της. Ιστορικό υπήρξε το ανέβασμα τού ίδιου έργου με τους ίδιους συντελεστές το 1938 στην πρώτη μετά τους αρχαίους χρόνους παράσταση στο Θέατρο της Επιδαύρου. Το 1939, ανέβασε τους «Πέρσες» του Αισχύλου το 1949 την «Ορέστεια» του Αισχύλου με την Μαρίκα Κοτοπούλη.

Σκηνοθέτησε πολλά έργα του παγκόσμιου κλασικού αλλά και νεότερου δραματολογίου, μεταξύ των οποίων 11 έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ καθώς και πολλές αρχαίες τραγωδίες. Η σκηνοθεσία του στην Ηλέκτρα και στον Άμλετ, τα οποία ο θίασος του Βασιλικού Θεάτρου ανέβασε το 1939 στην Αγγλία και τη Γερμανία, προκάλεσε τις πλέον ενθουσιώδεις κριτικές των ειδικών του χώρου. Ιδιαίτερα η παράσταση της τριλογίας του Αισχύλου Ορέστεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού το 1949, παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής αρχής της χώρας, θεωρήθηκε ως εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα.

Έφυγε από την ζωή στις 20 Δεκεμβρίου 1981.

ΠΗΓΗ: WIKIPEDIA, ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ